De Werelderfgoedlijst is een lijst met Werelderfgoed samengesteld door de Commissie voor het Werelderfgoed van de UNESCO op voordracht van de aangesloten landen. De Overeenkomst voor het Werelderfgoed is door 191 van de 197 bij de UNESCO aangesloten landen geratificeerd. Het Cultuurgoederenverdrag van Den Haag, dat aan de basis ligt van UNESCO en de taken omtrent cultureel erfgoed, beschrijft de verantwoordelijkheden van UNESCO en de verdragsstaten ten aanzien van culturele objecten. Werelderfgoed is cultureel en natuurlijk erfgoed dat wordt beschouwd als onvervangbaar, uniek en eigendom van de hele wereld, en waarvan het van groot belang wordt geacht om te behouden. Alleen erfgoed dat is ingeschreven op de Werelderfgoedlijst van UNESCO mag deze titel dragen. De lijst wordt jaarlijks samengesteld door de Commissie voor het Werelderfgoed, die bestaat uit vertegenwoordigers van 21 wisselende landen.
Werelderfgoederen
Het materieel werelderfgoed bestaat sinds de 40e sessie van de Commissie (2016) uit 1052 werelderfgoederen verspreid over 165 landen. Hiervan zijn 814 cultuurerfgoederen (C), 203 natuurerfgoederen (N) en 35 gemengde erfgoederen, die een combinatie van beide zijn (C/N). Er staan 55 werelderfgoederen op de lijst van bedreigd werelderfgoed, omdat ze als werelderfgoed gevaar lopen om in hun waarde aangetast te worden door bijvoorbeeld bebouwing, ontbossing, illegale activiteiten of oorlog.
Werelderfgoedlijst voor documenten
Naast de onroerende werelderfgoederen heeft de UNESCO ook documenten en archieven aangemerkt als cultuurerfgoed. Deze staan op de werelderfgoedlijst voor documenten. Het immateriële werelderfgoed is door de UNESCO opgenomen in een aparte lijst van meesterwerken van het orale en immateriële erfgoed van de mensheid.
Eisen en criteria
Binnen UNESCO en de Commissie voor het Werelderfgoed is er een groeiende aandacht voor dat de sites en patrimonia niet alleen dienen te voldoen aan de eisen en criteria die aan het werelderfgoed gesteld worden, maar dat er ook een zekere evenredigheid zou moeten bestaan tussen de verschillende wereldregio’s en tussen het natuur- en cultuurerfgoed. Er heerst enig ongenoegen over het overwicht aan sites in Europa.[1] De vijf landen met de meeste erfgoedsites zijn Italië (51), China (50), Spanje (45), Frankrijk (42) en Duitsland (41).